Merhaba Sevgili Dostlarım,

Bu gün size biraz eski komşuluklardan ve yeni ilişkilerden söz etmek istiyorum…
Komşuluk dediğin şey ne güzel şeydir değil mi? Hayatımızı, anılarımızı, sıkıntılarımızı, dertlerimizi, mutluluklarımızı paylaştığımız yol dostlarımız. Zor zamanımızda bize ailemizden bile önce koşabilen kişidir komşu. Geç saatte oluşan bir problemde ilk kapısını çaldığımız, hastalıkta ilaç istediğimiz, bir fincan tuz veya şeker, gazete, ekmek veya yerine göre umut veya akıl isteyebileceğimiz kişilerdir komşularımız… Can dosttur, hayatımızın bir dönemine eşlik eden güzel bir ailedir, dert ortağımız, bazen tek sırdaşımız arkadaşımızdır, değil mi ya.

Maalesef ki sevgili dostlarım, komşuluk günümüzde önemini kaybetmeye başladı. Bunu üzülerek söylüyorum çünkü çocukluğumuzdaki gibi komşuluk ilişkileri mazide, anılarımızda kaldı artık. Ben hiç unutmadım çocukluğumdaki komşularımızı. Akrabalarımız gibiydi onlar, hatta bazıları dahada yakın. Annemin, komşumuz Ayşe teyzeyle dertleşmeleri hala kulağımda mesela.. Bir araya gelir gelmez pişerdi dost kahveleri ve başlardı telaşlı bir dertleşme, gülüşme, bazen biraz dedikodu, bazen üzüntülü bir anının paylaşımı… Sonrasında ise fincanlar kapanır fallar bakılırdı… Neşe, umut, heyecan hiç eksik olmazdı bu güzel kadınların yüzünden…

Dayanacak bir omuz, birbirlerine uzanan samimi bir eldi bu kadınların arkadaşlığı… Annemde onu çok sever evde ne pişse bir tabakta onlara gönderirdi… Yaa, tabi o tabaklarda hiç boş gelmezdi geri…

Güzeldi eski dostluklar, alışkanlıklar, samimiyetler… Şimdilerde ise taş duvarların arasında hapsedilmiş gibiyiz çoğumuz. Sorsan kimse komşusunun adını dahi bilmez. Karşılaşınca bir selamı esirgeyenler var hatta. Eminim benden büyükler dahada detaylı anlatırdı bu ilişkileri; birlikte yapılan yemekleri, imece usulü yapılan kışlık erzağı, düğün ve cenaze anındaki yardımlaşmaları…
Peki ne oldu da uzaklaştık böyle birbirimizden? Bugün o insanlar nerede? Uzaklarda aramamak gerek bence sevgili dostlarım. Çünkü o insanlar hala biziz. Sadece öyle davranmıyoruz.

Belki hayat şartları, değişen insanlar ve vakit darlığı… Kim bilir? Yinede sevgili dostlarım, biz bunlara rağmen o güçlü ve güven dolu bağları tekrar canlandırabiliriz… Bir kahve değil mi ya kırk yıl hatırı olan… Bir dost kahvesi görün bakın nelere kadir.

Ben şimdi kalkıyorum ve ocağa koyuyorum cezveyi sevgili dostlarım ve gidiyorum yan komşumun kapısını tıklatmaya. Hadi buyurun sizde kalkın… Bugün dostlarla yudumlansın kahveler, komşularla edilsin güzel sohbetler.