Kışın içinden çıkarken kasavet hırkalarımızı da atıyoruz üzerimizden. Yeniliklere odaklanmak üzere hazırlanırken istediğimiz hareketlilik olmuyorsa o halde ardımızda bıraktıklarımıza bir bakalım nerede eksik yapmışız bu ay çokça sorgulayalım. Takıldığımız yerleri ya aşarız ya da ardımızda bırakırız. Albümlere baksak aramıza kimler eksilmiş kimler katılmış gelen gideni aratmış mı bir tartsak tekrar değer verme duygumuzu öne alabilsek nasıl olurdu? Küstüklerimizle barışsak, açsak kollarımızı birbirimize affetmenin erdemini yaşasak… İçimizden gelsin diye içimizi coştursak kalkıp şöyle güzel bir çay koyup ocağa hadi gel diyebilsek kırdığı için küstüğümüz komşuya ya da arkadaşımıza öncülük edebilsek ne güzel olurdu bahar…
Çevrilmemiş numaralar çevrilse aransa acaba karşı tarafın tepkisi ne oluru düşünmeden arayabilsek kaldığımız yerden olmasa bile olduğumuz yerden devam edebilsek… Nedensiz sevinçler yaşasak Coşkun Sabah’ın söylediği ‘’Bir İlk Baharı Sabahı Güneşle uyandın mı hiç’’ sözleri gibi uyansak güne. Baharın ıtır ıtır esintileri saçlarımızı tararken anne şefkati gibi toprak ananın kollarına kendimizi bırakıp yeşile çimene uzanıp tüm statik enerjimizden arınsak oh ne güzel olurdu. İçimize çekip temiz havayı ben de uyandım bahar, ben de varım, bu bahar benim baharım olsun, sevgiyle yöneteceğim sevgiyle kucaklayacağım değerlerime yenilerini ekleyeceğim diyerek olumlamamızı yaparak yeni güne başlayalım. Bahar hep mi yalancı bahar kalacak, elbet gerçek bahara dönüşecektir, inanmak gerek önce.
İçimizde affedemediklerimizin ağırlığı varken bahar yorgunluğunu atmamız mümkün olmuyor. Temizliğe önce affetme duygusunu kuşanarak başlamayı tercih etmeliyiz ve bana göre iç temizlik ruhun dinlenmesini sağladığı için kişinin yapısını sağlamlaştırıyor. Tavsiyem şudur ki; kıra döke ilerlemek kolayına kaçmaktansa çok şart değilse küsmek en azından merhaba diyeceğimiz kadar sohbetimiz duruşumuzu bozmayacağımız kadar mesafemiz olsun ki küs değilim sık görüşmüyorum kelamı sayesinde kızgınlık/kırgınlık enerjisinden kurtulmuş olabilelim. Bu bahar kahve dostluğumuza eski ve yeni dostlar ekleyelim unuttuğumuz arkadaşlarımıza tekrar ulaşalım. Kızdığımız gibi kalmamışlardır belki de onlarında size ihtiyacı olabilir. Ne de olsa hayat bu! Her zaman iniş çıkışlı kim bilir onlarda ne yaşadı ne geçirdi nelerden imtihanlar gördü hangi zorluklarda pişti tekrar şans vermeden göremeyiz. Birbirimizin gözlerine yeniden nasıl bakacağımızı bir şans daha vermeden bilemeyiz ve göremeyiz.
Hamaset göstermek için bahar bir fırsat değil midir?
